Oli sayang mak dengan abah

Assalamualaikum w.b.t


Oli sayang mak dengan abah dunie akhirat. Mak dengan abah mesti tak denga kan. Sebab Oli taip kt sini. Mak & abah, anakmu ini jadi berantu kejap, menggunekan harte opis untuk tulis belog..kehkehkeh...


Mak & abah, oli baru je berkecimpung dengan dunie blog ni. Mule2 tak tau nak taip pasal ape. Lame2 tu Oli terpikir. Banyak benda Oli nak buat untuk mak dengan abah, tapi sempat ke Oli nak buat semua tu? Oli takut tak sempat. JAdi Oli rase bek Oli bagi tau kat sini siap-siap. Kalau Oli tak sempat nak buat semua yang Oli impikan tu untuk mak dengan abah, mudah-mudahan yong,nyah, apit, alis dengan siti boleh sempurnakan. (tak mengharap pon)

Mak & abah, 1st of all (speaking plak) Oli nak ucapkan terima kasih yang tak terhingga sebab telah berjaya mendidik anakmu yang degil mcm hantu ni. Bile Oli duk sorang2, Oli teringat kenangan mase kecik2. Rindu sangat2. Tapi sekarang Oli dah tak merasa semua tu. Oli nak ikut mak pegi sungai pun mak tak bagi. Mak kate panas. Abah rilek je. Macam le selame ni Oli tak main panas, sampai itam berdengut anak mak dengan abah ni. Dalam adik beradik rasenye Oli  ni plaing malam sikit. huhuhuhu (buat muke kesian)


Mase kecik2 dulu Oli selalu kena libas dengan rotan, tali pinggan, kayu api, ranting kayu, pendek kate ape yang tercapai dek tangan mak dengan abah la utk balun kite org yang baek2 belake ni. Paling tak boleh lupe, kena kejo dengan abah sebab oli sorok botol susu apit kat rak baju. Hahahaha..memang tak boleh lupe. Mase ketagihan botol susu amat dasat, sampai rongak gigi. La ni gigi dah tumbuh mcm ape.huhuhuhuhu...Oli lari masuk hutan tak hengat..Abah dok kejo dari belakang sambil bawak rotan. Mase tu memang ngeri gile. Sampai tengah jalan, Oli stop sebab dah takut nak masuk utan. Memang menyerah diri dengan abah. Ape lagi, berbirat la bontot kena libas.hahahhaa.. Mak & Abah, semua tu kenangan buat Oli. Terlalu banyak.

Walaupun kitre orang susah tapi Oli hargai semua tu. Sebab kalau Oli idop senang mungkin Oli jadi orang yang tak bersyukur. Oli sekolah rendah dah kena ikut abah masuk kebun sawit. tolong kutip biji. Memang Oli tak suke (mintak maap abah..hehehee..oli takut ulat dan segala macam binatang yang ade dalam kebun sawit tu) tapi kalau ikut abah pegi ngocah belat, memang suke.. tak cukup tido pon tak pe. Seronok tengok ikan dengan udang lompat-lompat dalam belat. Abah selalu marah Oli bile Oli sebut " eeeee..banyaknye." Oli pelik, tak kan sebut mcm tu tak boleh. Sampai sekarang Oli tak tau nape abah marah bile Oli sebut mcm tu. Pantang larang agaknye. Sekarnag Oli dah tak dapat nak tengok sume tu. Abah pun dah tua, Makin tak larat. Tapi Oli still tak mampu nak tanggung abah mcam mana abah tanggung kite orang enam beradik dengan pendapatan yang  tak seberapa. Thanx abah, sebab abah berjaya sekolah kan kite orang walau pun mak dengan abah sendiri tak pernah menjejak kan kaki ke sekolah. Terlalu besar pengorbanan mak dengan abah kat kite orang. Tak terbalas rasenye jase mak dengan abah.

Time paling best bile balik dari kebun sawit. Selalunye bile abah dapat upahmesti pegi kedai. Kite orang dengan muke comot ni mesti nak ikut abah pegi kedai. Bukan senang abah nak bawak pegi kedai. Mase kecik2 dulu abah selalu le bawak. Dah beso gajah sape yang nak bawak. Moto pun tak muat. Kesian abah, lime orang anak abah perempuan. Seb bek kite orang mampu membuktikan kat abah, walaupun kite orang perempuan tapi kite orang mampu tolong abah tolak buah sawit, potong pelepah sawit. Hebatkan kite orang. Boleh dapat gelaran kanak-kanak besi. Hehehehehe...

Bile yong dah masuk asrama, nyah pulak amik alih tugas yong. Macam tu la seterusnye. Tapi bile yong dengan nyah dah start keje, mungkin beban mak dengan abah dah berkurang sikit. Mungkin la. Oli pun tak pasti tentang tu. Semua anak-anak mak dengan abah, hantar masuk asrama puteri pusat convent. Namenye je convent tapi kite orang sekolah kat SMK Sultan Abdul Aziz. Thanx sekali lagi kat mak dengan abah, kalau mak dengan abah tak anta Oli masuk asrama, mesti Oli dah jadi anak derhaka. Dari situ la Oli belaja mcm dari ustazah dan cikgu2 yang jage kite org. Alhamdulillah nasihat dorang tu ade jugak yang masuk ke telinga. Dari situ Oli belaja semayang 5 waktu. Oli belaja menghargai mak dengan abah sebaik mungkin. Sebab mase Oli sekolah rendah dulu, Oli bukan anak yang baik. Oli suke memberontak dan degil. oli tak suke apa yang mak dengan abah buat. Semua perkara Oli tak suke. Oli rase mak dengan abah tak fair. 

Mak & abah, Oli mintak ampun sangat2 sbb pk mcm tu. Oli tau sebagai anak Oli tak boleh pk mcm tu. Alhamdulillah Oli dapat kwn2 yang baik dan bnyk bagi nasihat pada Oli. Kalau tak da dorang, rasenye perangai Oli still teruk. Thanx Allah s.w.t sebab mengurniakan aku sahabat2 yang baik. Mak dengan abah pun kenal dengan sape Oli kawan, sbb oli selalu hangkut dorang balik umah. Mak & abah, terima kasih sebab menerima Oli seadanya. Halalkan makan dan minum Oli, halalkan segala2nya yang mak dengan abah dah bg pada Oli.Doakan Oli menjadi anak yang solehah...Aminnnn

P/S> Sambung next entry..tak larat nak taip dah..huhuhuhuhu..